Vooruitlopend op verlies

Waarom is het normaal om te rouwen als je partner dementie heeft en hoe moet je ermee omgaan?

Vooruitlopend verdriet is rouwen om het verlies van een partner, terwijl deze niet gestorven is. Het komt veel voor bij de mantelzorgers van mensen met dementie, terminale kanker en andere terminale aandoeningen. Gerelateerd aan vooruitlopend verdriet is ambigu verlies, het verwarrende gevoel dat mantelzorgers vooral in de latere stadia van dementie hebben in de omgang met hun partner, wanneer de persoon nog wel fysiek leeft maar er mentaal niet meer bij is. Er is geen manier om vooruitlopend verdriet of ambigu verlies te omzeilen. Het zijn erg moeilijke maar tegelijkertijd erg normale ervaringen voor mantelzorgers van personen met dementie. Het zijn emoties die meer dan eens kunnen voorkomen tijdens de verschillende stadia van de ziekte. Bijvoorbeeld wanneer de partner sterk achteruitgaat, zullen gevoelens van verdriet en verlies intenser worden, maar wanneer de partner weer stabiel is zullen deze gevoelens ook weer normaliseren. Als de partner weer een andere tegenslag heeft, kunnen de gevoelens van verdriet en verlies weer terugkeren.

Enkele tips om met vooruitlopend verdriet en ambigu verlies om te gaan:

• Word lid van een steungroep. De steungroepen voor mantelzorgers brengen je in contact met anderen die hetzelfde meemaken. Hoe graag familie en vrienden je ook willen helpen, zij kunnen mogelijk niet begrijpen waarom je zoveel verdriet hebt. Mantelzorgers die in dezelfde situatie zitten kunnen dit wel. Vind de dichtstbijzijnde steungroep door contact op te nemen met de regionale Alzheimer afdeling, Steunpunt Mantelzorger, de Vlaamse Alzheimer Liga of het regionaal expertisecentrum dementie.
• Zoek hulp online. Bezoek een Dementie-discussieforum waar mantelzorgers en andere betrokkene mensen hun verhaal kunnen delen, ervaringen uitwisselen en elkaar kunnen steunen. Dit is een goed alternatief voor diegenen die zich niet goed voelen bij het idee van naar een gespreksgroep te gaan, of wanneer je nog een extra uitlaatklep wilt naast de gespreksgroep.
• Schrijf het op. Een dagboek waarin je je gedachten en gevoelens in alle privacy bijhoudt, kan zeer therapeutisch werken. Als je niet graag schrijft kan je ook een elektronisch dagboek bijhouden.
• Zoek professionele hulp. Als de voorgaande suggesties niet lijken te helpen, kan je misschien te rade gaan bij een therapeut gespecialiseerd in dementie, mantelzorg of bij een rouwtherapeut. Contacteer het dichtstbijzijnde centrum voor geestelijke gezondheidszorg) en vraag om een verwijzing.

Het belangrijkste is dat je weet dat je er niet alleen voorstaat, je hoeft de last niet alleen te dragen. Wees mild voor jezelf en durf om hulp te vragen. Het zal jezelf en je partner ten goede komen.