Etienne en Zeger Sierens

Dementie, een onmenselijke belediging. Is dat zo?

Wat zie je? Een vrouw van middelbare leeftijd, die niet meer kan volgen in de tijd van haar bestaan. Haar ogen staren met onzekerheid in de verte. Ze knoeit met haar eten, ze is weer iets kwijt. Ze vult haar dagen met ‘nutteloze’ dingen, ze houdt zich bezig met kijken en vegen. Ze wordt geleefd door anderen.

Zie je dat? Denk je dat?

Doe je ogen meer open. Er zit veel meer achter dan wat je ziet. Ze zweeft bij momenten van onbewustzijn op een gelukkige wolk. Ze keert terug naar een vorm van puur en kinderlijk geluk wanneer het verstand niets meer is dan een gevoel. Bij de terugkeer naar een helder moment, komt het besef van afhankelijkheid.

Dat is veel meer dan het oppervlakkige geknoei dat je ziet. Een vat boordevol gevoel, moeilijk om te uiten. Aan het gevoel dat je krijgt van haar, bij het verdienen van haar vertrouwen, merk je dat ze meer voelt dan iedereen denkt. Ze is niet dood, nog lang niet. Ze is niet wat de maatschappij van haar denkt. Ook zij verdient een waardig leven waarin ze belangrijk is. Ook zij heeft haar eigen wil en gevoel. Laat haar leven zoals zij dat wil en omgaan met mensen zoals alleen zij dat kan.

Viviane Doossche is nu 62 jaar. Ze heeft de ziekte van Alzheimer.  Ze wordt thuis verzorgd door haar man Etienne Sierens, haar zoon Zeger Sierens en haar schoonmoeder (93 jaar). Voor Viviane werkt medicatie niet meer. Alleen een goede omgeving werkt nog. Haar leven en gevoelens worden bepaald door die omgeving, haar enige houvast. Als ze op een positieve manier benaderd wordt, zal zij daar een positief gevoel aan overhouden. Psychisch welzijn is minstens even belangrijk als fysisch welzijn.

Viviane is snel tevreden, een glimlach, een arm om haar heen, een tik op haar achterwerk of een ‘high five’ zijn voor haar voldoende om een positief gevoel te krijgen. Haar gevoelens werken nog perfect. Dat gedeelte van de hersenen, dat de gevoelens reguleert, ligt heel diep en is heel goed beschermd. Viviane  ‘helpt’ mee met veel activiteiten. Daarnaast wandelt ze, fietst ze op de hometrainer, luistert en danst ze op muziek. Iedereen helpt hieraan mee, ook de verpleegster en de familiaal helpster. De mantelzorger is de schakel die de hele ketting samenhoudt.

Het is niet nodig dat Viviane zich nutteloos voelt, ze neemt geen minderwaardige positie in. Ze hanteert het wapen van de liefde. ‘Liefde’ is geven. Wel, liefde heeft ze in overvloed, ze is er mild mee naar anderen toe. Liefde is een sleutelwoord. Met liefde bedoelen we liefde in de heel brede betekenis van het woord. Het heeft veel te maken met vriendschap, geborgenheid, begrip, respect, geven, het beste wensen voor de ander, ruimte geven aan de ander om zichzelf te kunnen zijn.

Wat doe je met mijn gevoelens?

Wat doe jij dan met mijn gevoelens van liefde? Ik blijf van jullie houden. Wat doe jij dan met mijn angsten? Soms zal ik angst hebben. Blijf een beetje aandacht hebben voor mij, je zult mijn angsten bemerken. Ik zal ze niet meer uiten met mijn verstand, ik zal ze gevoelsmatig tonen. Wat doe jij dan met mijn verdriet? Ook al besef ik niet altijd wat er met mij aan de hand is, toch zal het gebeuren dat ik verdriet heb. Verdriet voor alles en nog wat. Wil je dan een beetje bij me blijven om me te troosten? Wat doe je dan met me als ik blij ben. Als je me een beetje kent, zal je het wel merken. Mag ik dan mijn blijdschap met jou delen? En mag ik al deze gevoelens ervaren in een persoonlijke omgeving waar ik me goed voel, waar ik geliefd ben, waar ik mezelf kan zijn en waar ik fouten mag maken?

Het enige wat ik wil, is gelukkig zijn.

Wil jij mij dan gelukkig maken?

Naar: Etienne en Zeger Sierens